
Dvorec Bukovje, zadaj nad njim ostanki gradu Pukštajn | Palaco Bukovje, malantaŭ ĝi, la restaĵoj de Pukštajn kastelo
Naše društvo je skupaj z esperantsko skcijo iz Slovenj Gradca 18. oktobra pripravilo ogled dvorca Bukovje pri Dravogradu.
Nekaj iz zgodovine gradu Pukštajn in dvorca Bukovje
Najprej je bil postavljen grad Pukštajn, redkeje prevedeno Grad Bukovje (nemško Buchenstein, Puchenstain). Okoli leta 1200 so grofje Andechs Meranski grad pozidali kot utrdbo na meji njihovega slovenjgraške gospoščine v prehodu iz Mislinjske doline v Dravsko dolino. Podoba prvotnega romanskega kastelnega gradu iz leta okoli 1200, je poznana iz pomembnega arhivskega in umetniško dokumentarnega dela avstrijskega topografa, kartografa in geometra Georga Matthaeusa Visherja Topographia Ducatus Stiriae iz leta 1681.
Grad so od 1251. leta dalje upravljali oglejski ministerialni vitezi Pukštajnski.
Konec 13., 14. in 15. stoletja je posestvo in grad lastilo domače plemstvo, med drugimi tudi dravograjski gospodje in rodbina Gal. Iz dokumentov lahko razberemo, da je 1542. leta gospostvo Bukovje obsegalo grad, pristavo z grajskimi njivami, travnike, gozdove ter hišo z zemljiščem v Slovenj Gradcu in je bilo v lasti rodbine Gaisruk.
Leta 1593 gospostvo preide v last Matije Amana, uglednega in premožnega protestanta, ki je imel v lasti tudi vuzeniško gospostvo. Zaradi protipravno pridobljenega lastništva nastane spor med rodbinama in posledično pride do napada na grad in požiga dela stavbe leta 1595. Rodbina Aman grad obnovi in posestvo ostane v njihovi lasti vse do 1662. leta. Takrat je deželnoknežjo posest s stavbo dobila v najem gospa Zofija Kempinsky in za njo rodbina Saxengang. V času konec 17. in začetka 18. stoletje je gospostvo v lasti Khösslerjev.
Ko v naravni nesreči leta 1706 stari grad drugič pogori, ga takratni lastniki, rodbina Khössler, opustijo in ob njegovem vznožju leta 1710 zazidajo nov baročni dvorec. Po 1745 baročni dvorec preide v last baronov Jaborneggov, leta 1789 v last Jožefa pl. Mossmüllerja in leta 1794 Dizme Poppa. Od 1817 dalje je dvorec v lasti baronov Kometterjev.
Kometterji baročni dvorec leta 1870 temeljito prezidajo v njegovo sedanjo podobo historične stavbe z ogelnimi stolpiči. V njihovi lasti ostane vse do 1932. leta, ko zadnja iz rodu Melita Feldmann-Kometter dvorec z notranjo opremo in vsem posestvom proda na dražbi. Dvorec Bukovje preide v last nemške vojske in po drugi svetovni vojni Jugoslovanske ljudske armade. Zadnja prezidava v drugi polovici 20. stoletja je zaznamovala notranjščino stavbe, ki je bila zaradi funkcionalnih potreb temeljito prezidana, v tem času pa sta po predlogi izvirnikov nastala tudi dva štukaturna stropa, ki predstavljata edini interierni presežek stavbe. Dvorec ob njegovi zahodni stranici obdaja parkovna površina, ki lepo dopolnjuje vizualno podobo stavbe.
Po osamosvojitvi (1991) je minister za obrambo, Karel Erjavec, podpisal pogodbo s katero je dvorec postal last občine.
Danes dvorec pod svojo streho združuje različne kulturne inštitucije: kulturnozgodovinski oddelek Koroškega pokrajinskega muzeja, Javni zavod Dravit Dravograd, Javni sklad za kulturne dejavnosti – izpostava Dravograd.
Vir: zloženka Koroškega pokrajinskega muzeja, Muzeja Dravograd, Wikipedia.
Io el la historio de la kastelo Pukštajn kaj palaco Bukovje
Kastelo Pukštajn, foje nomata urbo Bukovje (germane Buchenstein, Puchenstain), estis konstruita ĉirkaŭ la jaro 1200 fare de la grafinoj Andechs Meranski kiel fortikaĵo sur la limo de ilia Slavogradiĉa regnaĵo en la transiro el la Mislinja Valo al la Drava Valo. La aspekto de la unua romana kastela urbo datanta de ĉirkaŭ la jaro 1200 estas konata el grava arkiva kaj artistika verko de la aŭstra topografo, kartografo kaj geodezisto Georg Matthaeus Visher Topographia Ducatus Stiriae de 1681.
La kastelon administris la Oglejanaj ministruloj Pukštajns ekde 1251.
En la fino de la 13-a, 14-a kaj 15-a jarcento, la posedaĵo kaj la kastelo apartenis al lokaj nobeloj, interalie la Sinjoroj de Dravograd kaj la familio Gal. El dokumentoj ni povas ekscii, ke en 1542 la kastelo Bukovje inkludis la kastelon, la farmbieno, herbejojn, arbaron, kaj domon kun tero en Slovenj Gradec, kaj apartenis al la familio Gaisruk.
En 1593, la kastelo transiris al Matija Aman, estimata kaj riĉa protestanto, kiu ankaŭ posedis la kastelo Vuzenica. Pro neleĝe akirita proprieto, konflikto ekis inter la familioj, kaj sekve atako okazis sur la kastelon kaj incendio de parto de la konstruaĵo en 1595. La familio Aman renovigis la kastelon, kaj la posedaĵo restis en ilia posedo ĝis 1662. Tiam, la bienanrobo estis pruntedonita al la sinjorino Zofija Kempinsky kaj poste la familio Saxengang. Dum la fino de la 17-a kaj la komenco de la 18-a jarcento, la bieno apartenis al la Khössler familio.
Kiam en naturkatastrofo en 1706 la malnova kastelo bruligis por la dua fojo, la tiamaj posedantoj, la familio Khössler, forlasis ĝin kaj konstruis novan barokan palacon en ĝia piedo en 1710. Post 1745, la baroka palaco iĝis la proprieto de la baronoj Jabornegg, poste en 1789 la proprieto de Jožef pl. Mossmüller kaj en 1794 de Dizme Poppa. Ekde 1817, la palaco estis la proprieto de la baronoj Kometter.
La Kometter familio temige renovigis la barokan palacon en 1870 en ĝian nunan formon de historieca konstruaĵo kun angulaj turegoj. Ĝi restis en ilia posedo ĝis 1932, kiam la lasta el la Kometter familio, Melita Feldmann-Kometter, vendis la kastelon kun la internaj objektoj kaj la tuta posedo en aŭkcio. La palaco Bukovje iĝis la proprieto de la germana armeo kaj post la Dua Mondmilito de la Jugoslava popola armeo. La lasta renovigo en la dua duono de la 20-a jarcento markis la internan parton de la konstruaĵo, kiu estis profundigita pro funkci- bezonoj, kaj dum tiu tempo estis konstruitaj du ŝtuka plafonoj, kiuj estas la sola interna valoro de la konstruaĵo. Ĉirkaŭ la okcidenta flanko de la palaco estas parkaĵo kiu belas la vidadon de la konstruaĵo.
Post la sendependeco (1991), la ministro de defendo, Karel Erjavec, subskribis kontrakton per kiu la palaco fariĝis la proprieto de la urbo.
Hodiaŭ, la palaco sub sia tegmento kombinas diversajn kulturajn instituciojn: la kulturohistorian departementon de la Regionala Muzeo de Korroška, la Publika Instituto Dravit Dravograd, la Publika Fondo por Kulturaj Agoj – filio Dravograd.”
Tradukis: ChatGPT